Rzeczpospolita Folwarczna

Nieprawidłowości wyborcze nie oznaczają nieskuteczności wyborczych

Rzeczpospolita Folwarczna

Prawidłowość przeprowadzonych wyborów w 2020 roku stwierdził Sąd Najwyższy w składzie obejmującym tzw, neo-sędziów, tj. osoby, które zgodnie z polskim prawem obowiązującym nie są sędziami. Ta sytuacja spowodowała, że część społeczeństwa kwestionuje legitymację wybranych osób do sprawowania władzy państwowej.

Doktryna wyróżnia dwa rodzaje legitymizacji prawnej: pierwotną, obejmującą reprezentantów oraz organy przedstawicielskie, i wtórną, polegającą na upełnomocnieniu przez obywateli wybranych organów przedstawicielskich do legitymizowania innych organów władzy publicznej w systemach parlamentarnych – przede wszystkim Rządu (G. Kryszeń, Standardy prawne wolnych wyborów parlamentarnych, Białystok 2007, s. 25). Akt wyborczy jest sposobem nadania formalnego tytułu do sprawowania funkcji reprezentacyjnej.

D. Beetham (Legitymizacja władzy, [w:] Elity, demokracja, wybór i oprac. J. Szczupaczynski, Warszawa 1993, s. 7 i n.) twierdzi, że legitymizowanie jest oparte na trzech poziomach:

1.    reguł - władza jest legitymizowana wtedy, gdy nabywa się ją i sprawuje zgodnie z przyjętymi regułami;

2.    przekonań - władza jest legitymizowana, jeżeli reguły władzy znajdują oparcie w przekonaniach stron związanych stosunkami władczymi; ten rodzaj poparcia jest specyficzny dla niedemokratycznych systemów politycznych, gdzie wykluczone jest wyrażanie publicznych poglądów i przekonań alternatywnych dla głoszonych przez rządzących – jak ma to obecnie miejsce w Polsce;

3.    zachowań - władza jest legitymizowana, o ile istnieje czynne przyzwolenie ze strony podporządkowanych na zależności władcze. Przejawia się ona w dwóch rodzajach poparcia: w ramach procesu wyborczego lub – będącego przeważnie wynikiem rewolucji – poparcia typu mobilizacyjnego, wyrażonego przez aktywność obywateli i relację z Rządem

P. Śmiałek (Wpływ nieprawidłowości wyborczych na legitymizację władzy w: Wybory i nieprawidłowości wyborcze wczoraj i dziś. Wybrane zagadnienia. Materiały z Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej. Olsztyn 12 maja 2015 r. Redakcja A.R. Jurewicz, T. Kuczur, M. Piekarska, D. Wąsik Olsztyn 2015, s. 167) twierdzi, że W ujęciu syntetycznym legitymizacja to: uprawnienia rządzących do podejmowania wiążących decyzji, przy równoczesnej dobrowolnej aprobacie rządzonych. Legitymizacja wynika z akceptacji sposobu nabycia władzy oraz sposobu jej sprawowania. Jest wyrazem przyzwolenia społeczeństwa na wyznaczane przez władzę cele oraz środki ich urzeczywistniania. 

Ustrojodawca w art. 4 Ustawy Zasadniczej, który stanowi, iż: (1) Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. (2) Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio, wprowadza zasadę, że warunkiem legitymizacji władzy jest jej pochodzenie od Narodu Polskiego. Zaś stwierdzenie ważności wyborów jest kluczowym elementem wyłaniania reprezentacji politycznej.

Zabezpieczenie realizacji podstawowych praw politycznych, jakimi są prawa wyborcze obywateli, odbywa się m. in. poprzez procedurę weryfikacji prawidłowości przeprowadzonych wyborów. Kontrola ważności aktu wyborczego jest podstawową przesłanką legitymizacji wybieranej władzy. W polskim prawie konstytucyjnym jest uregulowana w sposób jednorodny; weryfikacja wyborów powszechnych prze prowadzana jest w postępowaniu przed jednym podmiotem (Polskie prawo konstytucyjne, red. W. Skrzydło, Lublin 2010, s. 222–223).  Zgodnie z art. 101 ust. 1 Ustawy Zasadniczej Ważność wyborów do Sejmu i Senatu stwierdza Sąd Najwyższy. Jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 listopada 1998 r., sygn. akt K 39/97, sfera praw wyborczych należy do fundamentalnej i zarazem najbardziej wrażliwej sfery wolności politycznych gwarantowanych przez Konstytucję. Rozstrzygnięcie w trybie procedury sądowej, opartej na prawie stanowionym, a nie na względach politycznych, jest cechą właściwą dla demokratycznych państw prawa. Jednocześnie zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (II SW 1102/95): jedynie wiarygodny, udokumentowany i sprawdzalny wpływ naruszeń prawa na wynik wyborów daje podstawę do unieważnienia.

Jednakże, obsadzenie w składzie Sądu Najwyższego osób, które nie są sędziami w rozumieniu prawa powszechnie stanowionego, powoduje bezwzględną nieważność wydanego przez nich orzeczenia o ważności lub nieważności przeprowadzonych wyborów.  Zdaniem M. Jarockiego chodzi jednak o prawidłowość przeprowadzonych wyborów a nie o ich skuteczność. Do czasu przeprowadzenia ponownych wyborów i zaprzysiężenia nowo wybranych osób, osoby wybrane nieważnie dalej skutecznie pełnią swoje funkcje.

Takie sytuacje wpływają negatywnie na zaufanie społeczne. W obiegu publicznym dominować plotki, pogłoski, szerzą się teorie spiskowe. Politycy i oficjalne instytucje zaczynają w praktyce funkcjonować poza jakąkolwiek społeczną kontrolą. Opozycja polityczna w tym niezależni dziennikarze są szykanowani przy użyciu wyspecjalizowanych prokuratur na usługach kryminalistów i skazańców, i tych z sędziów, którzy poprzez swoją „polityczną poprawność w wyrokowaniu” dorobili się miana „usłużnych politycznie”.  Co oczywiście stanowi zagrożenie dla pluralizmu politycznego i jest rażącą i oczywistą obrazą art. 54 ust. 1 Ustawy Zasadniczej, który stanowi, iż Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. Pod maską praworządności Rzeczpospolita staje się systemem bezprawia, anarchii plutokratycznej i populizmu. Co prowadzi do upadku państwa i wyparcia demokracji system totalitarnym opisanym przez G. Orwella w „Folwarku Zwierzęcym”.  

_______________________________________________

Jeżeli niniejszy artykuł spodobał się Tobie, wspomóż mnie poprzez wpłatę dowolnej kwoty na mój rachunek bankowy podany w nagłówku strony lub poprzez paypal: paypal.me/adamkloszewski